Het is veel te druk

Het word me te veel .
Niemand in me omgeving begrijpt hoe ik me voel .

Afspraken , kinderen ,huishouden en werk . De standaard dingen in onze week .
Alleen met soms drie afspraken per dag word echt veel . Er blijven dngen liggen en werk is nu minder maar ja finacieel kunnen we da niet missen . Dus het loopt niet lekker . Ga maandag ook praten met iemamd want dit werkt zo niet .
Dan heb je joshua die zo veel mokt / huilt . , dan dylan die nooit nooit luistert , dan natham ja die heeft zijn buien en zijn autisme . Dan heb ik alleen alyssa maar die mag voorlopig niet te veel doen van ggz want veel valt op haar als josjua huilt staat ze er bij om te troosten . Valt nayhan staat ze er bij om hem op te rapen .
Heel lief maar iets te veel verantwoordeljjk voor een bijna 9 jaar .
Dan maar niet te spreken over me zelf . Me vermoeidheid is nu nog erger omdat ik vaak al om half 9 in auto moet zitten en ik kan me bed niet uit . Dus dat is echt pittig voor me zelf . En ergate ik kan niet zeggen van o ik ga even rutsne op bank of bed want dat werkt bij ons niet . Daar is hrt gewoon te hectish voor .
Niemand begrijpt hoe wij onze dagen vullen . Wij hebben nooot even half uur rust want alles gaat door .
Ia normaal met groot gezin maar wij zitten avond tegen tien uur mits er geen huilt wat ook nog gebeurd .
En nacht staan we langs ons bed .
En zo dag in dag uit
Nou samen weg hebben we afgelopen maandga voor eerst gehad in vier maanden . Omdat joshua helemaal niet sliep avonds en alleen maar huilen was en het mooiate ia dat alleen papa of mama hem mag ttoosten .
Ik ben zeer sterk en kan veel aan . Maar nu begint zijn tol te draiaien want ik kan niet meer .
Ben gisteren avond met drie vriendinnen weg geweest dat was fijn . ( heb niet veek vrienden) een heb gisteren leren kennen en ze mag me gelukkig meteen en we hebben afgesproken dit iedere week te herhalen . Dus dat vind ik wel super afleiding . Ga soms mrt me buurvrouw weg dat is ook een vriendin van me maar door omstandigheden bij haar kan ze niet zo veel als we toen deden dat is wel jammer .

Verder baal ik gewoon van allea waarom heeft alles zo moeten lopen . Vooral dat van joshua dat was het ergte wat mij is overkomen en ik gun hem hrt beste en dat kan ik niet geven ,dit maakt me nog verdrietiger .

Joshua mag woe voor eerst naar revalidatiecentrum om op groepje te komen . We bkijven eerte uurtje er bij en dan vrijdag mag ie uurje alleen komen .
Dat gaat wat worden wan hij wil eb moet geen andere mensen . Zelfs geen familie/ vriensen van ons . Hij krijst en wil weg . Dus da gaat nog wa worden ,
Nathan mag ook snel naar dvi maar er is nog geen intake geweest dus even afwachten .

Dus ik voel me erg rot .

118 x gelezen, 0

reacties (0)


  • marij1977

    Jeetje meid wat heftig allemaal om te lezen!!! Goed dat je mrt iemand gaat praten. Kunnen ze die afspraken niet bundelen?? Goed je grenzen aangeven hoor. Niemand heeft er eat aan als jij omvalt.
    Straks gaat het vast weer beter. Hier ook altijd iets. Geen nacht doorslapen. Gelukkig kunnen we ietsjes meer. Maar heb je al pgb aangevraagd??? Zo nee doen!!! Geeft je wellicht wat verlichting.
    Je mag me altijd mailen hoor. Zeker doen. Meid je kan het!!! Kus

  • scarlett3

    Ach jee ..zei al s eerdere dat ik veel resect voor je heb en snap heel goed dat je op bent. Missch kun je wat hulp krijgen.. goed dat je gawt praten. Heel veel sterkte. Jij bent er ook nog he vergeet dat nooit..

  • 3plukkies

    Ik hoop dat jullie veel steun hebben en als jullie het hebben maak er dan ook goed gebruik van. Alleen mijn moeder helpt ons maar die werkt ook fulltime en heeft net mijn oma verloren.
    Van anderen hoeven we niet op steun te rekenen.
    Als jullie wel mensen hebben die jullie willen steunen, grijp het dan met beide handen aan. Je bent zeer zeker niet zwak, juist heel sterk!

  • 3plukkies

    Ik herken je frustraties meid. Onze dagen zien er ook zo uit.
    Mijn man is alleen maar weg voor werk. Alles komt op mij neer. Het huishouden, de zorg voor drie kinderen, minimaal drie ziekenhuis bezoeken per week. Het revalidatie team dat zeurt over mijn middelste. De zorgen omtrent de ziekte van de jongste. En dan inderdaad ook nog eens je baan.